Zorbalık bir veya birkaç kişi tarafından sürekli olarak uygulanan psikolojik şiddettir.

Bireyin kişiliğine, itibarına yapılan psikolojik saldırıdır. Fiziki şiddetten daha kalıcı etkileri olabilir ve fiziksel rahatsızlıklar yaratabilmektedir.
İşyerlerindeki zorbalığa örnek verecek olursak; küçük düşürme, toplantılarda yüklenme,yeteneklerini yok sayma, karalama, asılsız iddialar vb. sayılabilir. İşyerlerinde kişi kendine güvensizleşir, herşeyden kendini sorumlu tutar ve en uç noktada intihar girişimleri olabilir. Kişi kendi benliğini öldürüp tamamen itaat etmeyi seçebilir ya da işten istifasıyla bu durum sonuçlanabilir.

Zorbalık herhangi bir çatışmadan farklıdır çünkü psikolojik ve fiziksel zararlara sebep olmaktadır.
Burada zorbalığa maruz kalanların çevrelerindeki potansiyel düşmanlığı tetikleyen kendi kişilik özelliklerine bakmak gerekir. Yapılan kötülüğü mazur göstermek üzere tabi ki değil ancak kendimizi tanımak ve sorunlu alandan kendimize fayda sağlamak için bunu yapabiliriz.
Şunu akılda hep tutmak gerekir; yetişkinlikte yaşadığımız ilişki biçimleri çocuklukta anne-babamızla kurduğumuz ilişkilerden epeyce etkilenir.

Bunun ışığında kendimize şu soruları sormalıyız:
Nasıl bir çocuk ebeveyn ilişkimiz vardı?
Fazlaca koruyan kollayan bir ebeveyn/ boyun eğen zayıf bir çocuk ilişkisi mi yaşadık?
İlgisiz bir ebeveynle istenmeyen bir çocuk olarak mı büyüdük?
Baskın bir ebeveyn karşısında korkmuş bir çocuk olarak mı yetiştik?
Tahakküm eden bir ebeveyn karşısında sessiz, çaresiz bir çocuk olarak mı kaldık?
Bu sorulara verdiğimiz yanıtlar belki bugünkü problemimize yeni bir bakış açısı kazandırabilir.